statki kosmiczne załogowe
Encyklopedia PWN
seria produkowanych w ZSRR, a następnie w Rosji, załogowych statków kosmicznych, wprowadzanych na orbity okołoziemskie i przeznaczonych do prowadzenia badań naukowych z zakresu astronomii, geofizyki, meteorologii, realizacji eksperymentów technologicznych, testowania systemów łączenia statków kosmicznych na orbicie i łączności między nimi;
seria 2 sowieckich 3-osobowych statków kosmicznych będących pierwszymi wieloosobowymi statkami załogowymi;
rakieta
obiekt latający, napędzany silnikiem rakietowym i służący do przenoszenia ładunku użytecznego, np.: ładunku bojowego, statku kosmicznego, aparatury badawczej;
[niem.],
wahadłowiec, samolot kosmiczny, pot. prom kosmiczny,
załogowo-transportowy statek kosmiczny wielokrotnego użycia, przeznaczony do transportu ludzi i sprzętu na orbitę okołoziemską i z powrotem (używany m.in. do umieszczania w przestrzeni kosmicznej sztucznych satelitów Ziemi i sond kosmicznych) oraz prowadzenia przez kilkuosobową załogę badań naukowych i eksperymentów technicznych na orbicie.
Mercury
zapoczątkowana 1960 seria amerykańskich jednoosobowych statków kosmicznych, wykorzystanych do realizacji pierwszych balistycznych i orbitalnych lotów astronautów amerykańskich; także nazwa amerykańskiego programu astronautycznego, którego celem była realizacja tychże lotów z zadaniem sprawdzenia zachowania organizmu ludzkiego w warunkach lotu kosmicznych i podczas powrotu na Ziemię oraz przygotowanie astronautów i zdobycie doświadczeń technicznych i organizacyjnych potrzebnych do realizacji kolejnych lotów załogowych w ramach programów Gemini i Apollo.
[mə̣:rkjuri] 
,
,
Atlantis
czwarty (po Columbii, Challengerze i Discovery) z serii amerykańskich wahadłowców;
[ətlạ̈ntıs],
